සිසු අපට කෙලවෙයිද?? (දෙවන කොටස)

උසස් අධ්‍යාපනය හදාරන සිසුන් විදියට අපි මේවා ගැන දැනගෙන ඉන්න ඕන . අපි ඉගෙනගන්නේ මොන වගේ තත්ව යටතේද , මේකට ලැබෙන සහයෝගය මොකක්ද , ඉගෙනීමට තියෙන බාධා මොනවද කියන මේ හැම දෙයක්ම අපි දැනගෙන ඉන්න ඕන. මේක මම ලියපු පළමු ලිපිය හා සම්බන්දයි. ඒක බැලුවේ නැත්නම් මෙතනින් යන්න. 

 ඒ ලිපියෙන් මම කිව්වේ ලංකාව මේ තරම් දියුණු තත්වෙකට ආවේ කොහොමද කියල සහ මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ මොනවා හරි වැරද්දක් පේනවා කියලයි. මේ කරුණු ලංකාවේ පමණක් දකින්න තියන කරුණු නෙමෙයි. අපේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය තිබුනට අනික් රටවල් එහෙම නැහැ. ඒත් චිලි , එංගලන්තය ඇතුළු රටවල් ගණනාවක සිසුන් ඒ අයගේ අධ්‍යාපන අයිතීන් වෙනුවෙන් සටන් වදිමින් ඉන්නවා.ගොකක් දෙනෙක් දන්නවා ඇති මේ වෙනකොට අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් සහ මහාචාර්යවරුන් වැඩ වර්ජනයක් කරමින් ඉන්න බව. මේ ප්‍රශ්න හැම දෙයක්ම ඇති වෙලා තියෙන්නෙ අධ්‍යාපන රාමුවේ තියන ගැටළු සහගත තත්ත්ව හින්දයි. මේ ප්‍රශ්න වලට රජයෙන් එල්ල උන බලපෑමුත් තියනවා.

 2005 ඉඳන් උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා වෙන් කරන ආයෝජන සැහෙන්න වේගෙන් අඩු වෙලා තියනවා. රටේ දල ජාතික නිෂ්පාදනයෙන් සමස්ත අධ්‍යාපනය සඳහා වෙන් කරන වියදම අනික් රටවල් එක්ක ගත්තම ඉතාමත් පහත අගයක තමයි තියෙන්නෙ. වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා බලයට පත්වෙනකොට අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන වියදම දල ජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් 2.9% ක් උනා. නමුත් අද වෙනකොට ඒක 1.9 % දක්වා පහත වැටිලා. ඇත්තටම කියනවා නම් ලෝකයේ ඉතාම දුප්පත් රටවල් වල වෙන් කරන ප්‍රතිශතයට වැඩ ඉතා පහල අගයක් කියල කියන්නත් හිතට දුකයි. උසස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් රජය 2005 වෙනකොට 0.52% වැනි ඉතා සුළු ප්‍රමාණයක් වෙන් කරලා තිබුන. බය හිතෙන කතාව තමා 2010 වෙනකොට ඒක 0.27 % පමණ අගයක් වෙලා තිබීම. දැන් වෙනකොට ඒක තවත් අඩු වෙලා. 

ඊළගට තියන තවත් ගැටළුවක් තමයි විශ්වවිද්‍යාල වලට ප්‍රමාණවත් ආචාර්ය මණ්ඩලයක් නොසිටීම. දැනට සිටින ආචාර්ය මණ්ඩලයෙනුත් 40 % ක් පමණම ඉගැන්වීම සහ පර්යේෂණ පිලිබඳ මුලික සුදුසුකම් වලින් පමණක් යුක්ත වෙන හින්ද සමහර විශ්වවිද්‍යාල වල ආචාර්ය - ශිෂ්‍ය අනුපාතය ඉතාමත් ඉහළ අගයක් ගන්නවා. ඒ වගේම පුස්තකාල පහසුකම් , වැටුප් සහ උපකරණ වගේ පහසුකම් අඩු හින්ද ඉගෙන ගන්න සිසුන් සහ අනෙක් උසස් අධ්‍යාපනයට සම්බන්ධ අය සෑහෙන අපහසුතාවකින් තමා වැඩ කරගෙන යන්නේ. මෙච්චර ප්‍රශ්න තියෙද්දිත් ආණ්ඩුව කරන්නේ අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන ප්‍රතිපාදන තව තවත් අඩු කරන එකයි.
 

හිතල බලන්න උසස් පෙලට වැඩි වෙන අයගෙන් කොච්චර සුළු ප්‍රමාණයක්ද උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා සුදුසුකම් ලබන්නේ ? ඒ කියන්නේ s 3 ගන්න එකාට ඉගෙන ගන්න බැහැ කියන එකද? එහෙම නැත්නම් ඒ ඉන්නේ පොල් කඩන්න , කාණු සුද්ධ කරන්න වගේ වැඩ වලට වෙන් කරන පිරිසද ? දැනට උසස්පෙළ සමත් වෙන අයගෙන් විශ්වවිද්‍යාල වලට සුදුසුකම් ලබන්නේ 20 % පමණ ප්‍රතිශතයක්. මේක විද්‍යා විශයධාරාවේදී ඉහළ අගයකුත් කලා සහ වාණිජ  වලදී පහළ අගයකුත් ගන්නවා. තවත් 10 % ක් පමණ විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියට පිටින් තියන තෘතිය අධ්‍යාපන ආයතන වලට බැඳිලා තමන්ගේ අනාගතේ හදා ගන්නවා.

කොහොම උනත් උසස් අධ්‍යාපනය හදාරන්න සුදුසුකම් තියන 70 % ක් පමණම මේ අධ්‍යාපන පද්ධතියෙන් කෙලින්ම අයින් කරලා දානවා. මේ ඇත්තටම තිබිය යුතු තත්වයක්ද? අධ්‍යාපනය කියන්නේ දිර්ඝකාලින ආයෝජනයක් . මේ අව්රුද්දෙ වියදම් කරපු ටික ඊළඟ අව්රුද්දෙ හම්බ වෙන්නේ නැහැ. ඒකට ටිකක් කල් යනවා. ඒත් ඒ ආයෝජනයේ පොලිය ලැබෙනකොට ලැබෙන්නේ සියක් ගුණයක් වැඩි වෙලා. මේ තත්ව යටතේ උනත් අපි ඉගෙනගන්නවා කියන එකත් පුදුමයක් . වර්තමාන සිසුන්ට මල් තියල වඳින්න ඕන මේ හැම දුකක්ම ඉවසගෙන ඉගෙන ගන්න එකට.

මාගලක් වගේ වෙන හින්ද තවත් ලිපියක් ලියන්න වෙනවා වගේ තමා පෙන්නේ. කට්ටිය බලනවා ඇති අද ඇපල්ට මොනවා වෙලාද කියල. ඒත් මේ දේවල් ලියන්නත් ඕන දැනගන්නත් ඕන. ඇත්ත හැමදාමත් හංගන්නත් බැහැනේ. මේවා ලිව්වා කියල මට වෙඩි තියයිද දන්නෙත් නැහැ.:D ඒත් කියන්න ඕන දෙයක් තියනවනම් කෙලින් කියන ඒක මගේ පුරුද්දක් හින්ද ලියලම දැම්ම. ඊළඟ ලිපියත් හැකි ඉක්මනින් දාන්නම් . එහෙනම් හැමෝටම ජයවේවා...! වාසනා වේවා...!